Ideą projektu jest stworzenie budynku łączącego kilka funkcji w taki sposób, aby użytkownicy poszczególnych części obiektu mieli do nich swobodny, klarowny dostęp, ale jednocześnie nie krzyżowali swoich ścieżek.

Budynek malarni przeznaczono na salę prób, dwie małe sale z możliwością komercyjnego udostępniania - z niezależnym wejściem - oraz strefę aktora z garderobami i komfortowym zapleczem.

Istniejący obiekt malarni rozbudowano o skrzydło stykające się niemalże z ulicą, tak by zaprosić do teatru  przypadkowego przechodnia. Aby uniknąć wrażenia przytłoczenia kubaturą zlokalizowaną tak blisko ulicy, pozostawiono dziedziniec przed zabytkowym budynkiem teatru polskiego, by od frontu cała jego fasada pozostała widoczna. Dodatkowo nowe foyer pozostaje całkowicie przeszklone w osi front-dziedziniec. 

Rozbudowana część została przeznaczona na nową scenę, strefę widza oraz administrację na piętrze - z osobnym wejściem.